El Principito

Antoine de Saint - Exupéry

Salamandra (2009)

O pasado 23 de novembro, a raiz da inauguración do "Niño do Bubisher" en Smara, unha fermosa iniciativa naceu entre as Bibliotecas Escolares Galegas.

Unha ducia destas bibliotecas pertencentes ao Plambe-Ferrolterra, que dende este curso estamos unidos aos rapaces e rapazas de Smara por un fermoso proxecto "Coñecernos para querernos", queríamos celebrar tamén o nacemento desta biblioteca, e pensamos que o mellor xeito de facelo era voando co Bubisher ata o Sáhara a través dunha marabillosa Colección de Álbumes Ilustrados que lles achegue aos nenos e nenas dos campamentos de Tinduf a maxia da lectura.

A esta ducia de bibliotecas uníronse xa máis de 70 bibliotecas escolares do resto do pais, e dende O Segrel queremos animarvos a tod@s @s amig@s que nos visitedes a formar parte desta iniciativa, para o que só tedes que entrar no listado que vos presentamos e seguir as instrucións.

Nós xa temos elixido ese pequeno agasallo para @s nos@s amig@s do Bubisher. "El Principito", un fermosísimo pop-up, co texto íntegro da obra, editado por Salamandra e que aquí vos presentamos. Esperamos que o disfruten tanto coma nós!.

"Non se ve ben senón co corazón,

O esencial é invisible aos ollos"

Que o voso corazón vos permita ser felices!

Actualizado o 20 de decembro, data na que chegamos aos 100 álbumes para o Niño do Bubi, Bubi 1 e Bubi 2. Que os disfruten!

Memorias dun Neno Labrego

Xosé Neira Vilas

Galaxia (2011)

32ª Edición

Memorias dun neno labrego é o libro máis lido e o máis traducido da literatura galega. Nel se recolle o suposto caderno no que Balbino, un rapaz de aldea que vive na década de 1940, escribe: "Vexo un mundo darredor de min e adoezo por entendelo [...] Ninguén me di para que serven as estrelas nin onde morren os paxaros". Velaquí unha das obras que fundan a narrativa galega contemporánea.

Con esta edición, ilustrada polo dibuxante e ilustrador galego Xaquín Marín, conmemóranse os cincuenta anos da súa aparición.

"[...] que as novas xeracións saiban que un libro escrito na nosa lingua pode ter boa acollida entre nós ó longo do tempo, e tamén para que nos coñezan e teñan noticia noutras latitudes da nosa literatura e da nosa identidade como pobo que se expresa nun idioma de seu."

Xosé neira Vilas

Xosé Neira Vilas nos Encontros do Plambe 2010-11

El Color de la Arena

Elena O'callaghan i Duch

Ilustradora: María jesús Santos Heredero

Edelvives (2005)

Abdulá vive no deserto, e non coñece outra cor que a da area. Pero o seu avó, que viviu tempos mellores, antes da guerra e do illamento, fálalle de oasis e de vexetación, e do mar. O rapaz consegue deste xeito encher o seu mundo de cor, e expresalo cos lapis e o papel que lle chegan, de cando en vez, nos camións.

As ilustracións amosan as cores do deserto, tan suaves e delicados como a historia deste rapaz que necesita a pintura para comprender mellor o seu propio mundo.

Tardes con Margueritte

Marie-Sabine Roger

Duomo (2009)

Germain, corenta e cinco anos, case analfabeto, fillo pouco querido e escolar humillado, pasa o tempo facendo algunhas chapuzas ou cultivando a súa horta. Desconfía dos seus compañeiros de clase, dos libros e das palabras difíciles, que lle din ben pouco. Pero unha tarde, no parque, coñece a Margueritte, unha anciá que está sentada no seu banco favorito, e descobre que comparten un mesmo pasatempo, contar paxaros.

Entre eles nace unha amizade pouco habitual. Margueritte é unha muller culta, que non parece decatarse das cousa que el ignora e que lle propón ler un libro en voz alta. Germain, por educación, acepta e así descobre o mundo dos libros, da maxia da lectura, e das marabillosas tardes con Margueritte.

Dossier de prensa

Primeiras páxinas

Web oficial

Ficha da Película en IMDb

Rosa Aneiros ou O Eloxio dos Clubs de Lectura

"Escoitaron vostedes falar algunha vez dos Morcegos de Canido? Dos Pantasmas de papel de Neda? Do Sansaliber de San Sadurniño? Do Segrel de Fene? Dos siareiros de Sofía ou de Saturnino Hermida? Saben vostedes de que lles falo? Fálolles da gran revolución silenciosa que está a sacudir dende hai uns anos as bibliotecas públicas de Galicia, tanto as dos centros de ensino como aquelas municipais. Falo dos clubs de lectura. Quen se interesa polos libros, dirán? Se á xente nova non lles gusta ler, pertencen á xeración nin-nin que nin estudan nin traballan nin unha cousa nin todo o contrario, esa xuventude tan formada e tan analfabeta para os libros... Trabúcanse. Nunca tanto se leu coma hoxe en día. Nunca houbo adolescentes con tanto acceso nin tanta implicación coa lectura. Actualmente están funcionando douscentos clubs de lectura en centros de secundaria en Galicia. Estes clubs acollen tanto a alumnado como a pais e nais que participan do coloquio, que comparten a extraordinaria experiencia lectora. Ademais destes douscentos centros están aqueles vinculados a bibliotecas municipais, tamén as que nacen ao abeiro dos centros de primaria. Só nos institutos hai en Galicia máis de cinco mil persoas que semana a semana partillan libros. Cinco mil. Pais, nais, alumnado que se enredan, que aman e odian, que medran, que coñecen a partir das páxinas dos libros. Non se conforman. Sempre queren máis..."

Este é un estracto do pregón co que Rosa Aneiros inaugurou a Feira do Libro de Ferrol o pasado mes de Abril.

E que mellor xeito de comezar a nosa andaina lectora que lembrando as palabras desta extraordinaria escritora con quen tivemos a fortuna de celebrar un dos fins de festa dos Clubs do Segrel

Non deixedes de disfrutar coa lectura deste marabilloso pregón!!

Despedida do Club de lectura

No club dos adultos a elección das obras foi todo un éxito, todas, coa excepción de “Settecento”, onde nos atopamos cun grupiño ao que lles custou rematar a novela, pola riqueza do seu vocabulario, e “Mantis” polo diferente do seu plantexamento, o resto, dende Muriel Barbery, ata Domingo Villar, en castelán ou galego, de temáticas e estilos moi diferentes -novela negra, outras culturas, outras épocas, as relacións interpersoais, a nosa guerra “in-civil", a emigración...– todas as lecturas deron lugar a unhas reunións onde o debate, as anécdotas, as experiencias persoais... fixeron posible que entre todos e todas nós xurdira unha confianza e unha complicidade tal que o ambiente que se respirou en todas as xuntanzas foi sempre moi distendido e agradable, de verdadeira amizade. E este bo ambiente o que pide é un remate de curso cunha boa celebración. A comida de Fin de Curso á que non puideron asistir, e botamos ben en falta, Mª Carmen, Suso, David, Cristina, Rosi, Isabel e Inma.

Despedida na que non faltou un pequeno agasallo para cada un deles; un bolsa da Biblioteca “O Segrel do Penedo", Caderno de notas do Club de Lectura, un bolígrafo “O Segrel do Penedo” e un Marcapáxinas. E, como xa é tradicional, os “deberes” para o vindeiro curso. Que non queremos que este verán abandonen unha das súas paixóns...

Os títulos elixidos son, na súa maioría, algún dos nosos clásicos que ninguén debería perderse:
· Neira Vilas, Xosé: Memorias dun neno labrego
· Dieste, Rafael : Dos arquivos do trasno
· Martín, Paco : Das cousas de Ramón Lamote
· Rosnay, Tatiana de : La llave de Sarah
· Roger, Marie Sabine : Tardes con Margueritte
· García Márquez, Gabriel: Cien años de soledad
· Méndez Ferrín, Xosé Luis: Arraianos
· Blanco Amor, Eduardo: A esmorga
· Cunqueiro, Álvaro: Merlín e familia
· Rivas, Manuel : Todo é Silencio
· Navarro, Julia : Dime quien soy
· Castelao: Cousas
· Casares, Carlos : Ilustrísima

Cada un dos membros do club levou tres títulos que o 27 de xullo, ás 12 da mañá, en O Segrel, e arredor dun bo café, intercambiaremos, co fin de que cando chegue o primeiro trimestre do curso todos teñamos lidos tres ou catro deses títulos. Un xeito de seguir, aínda que na distancia, compartindo lecturas no verán que poñeremos en común no inverno.
A comida rematou cun fermoso agasallo, que nunca deixa de emocionarnos. Nesta ocasión foi un precioso ramo de flores e un marabilloso caderno de notas que xa estrearon cunhas fermosísimas e agarimosas dedicatorias.

Graciñas por permitirme seguir aprendendo e compartindo unha das miñas paixóns con todas e todos vós. Ata o 27 !!

La Cena

Herman Koch

Salamnandra 2010

Ata onde é quen de chegar un pai para encubrir a un fillo que comete un delito inxustificable? Debe prevalecer o instinto de protección paterna, a lealdade a unhas normas sociais que garanten a coherencia e a fortaleza do grupo? Estas e outras preguntas de igual calibre xurden como dardos durante a lectura de "La cena", unha novela áceda e provocadora que apunta sin miramentos a toda unha clase social acomodada dos Países Baixos e, por extensión, de toda Europa, instalada nunha inercia de autosatisfacción e complacencia, e indiferente cara ao devenir da xeración que a sucederá.

Dúas parellas cítanse a cear nun moderno e exclusivo restaurante de Ámsterdam. Mentres saborean o aperitivo e charlan con aparente despreocupación sobre a última película de moda e os seus plans para as vacacións, son conscientes de que, tarde ou cedo, deberán abordar o incerto e acuciante asunto que os leva a reunirse: o futuro de Michel e Rick, os seus fillos de quince anos, que segundo algúns indicios poderían estar envoltos nun casoo de violencia grave. Así pois, tras os postres, cando a cea chegue aos seus últimos compases, a tensión entre os comensales terá alcanzado o seu punto culminante e a cadea de segredos e revelacións confluirán nun final dramático no que ninguén poderá esgrimir a súa inocencia.

Entrevista co autor
"Os membros do noso club, non se resignaron a rematar tan pronto o curso, así que a nosa última reunión non foi o pasado luns, senón que se alongou unha semaniña máis... que nos gustan estas reunións arredor dun bo libro!!"

Encontro con Carlos de Castro e Marina Castro

Hoxe celebramos, como ven sendo habitual, unha reunión conxunta dos clubs de lectura. É o noso xeito de despedir o curso, e que mellor que celebrando un Encontro cun escritor, neste caso o noso invitado foi Carlos de Castro, autor de "La casa de la linterna", pero como o tema non era para menos, a presenza de Carlos veu acompañada de Marina Dolores Castro, que non dubidou en achegarse ao Segrel para contarnos as súas experiencias, as vivencias dunha nena de sete años convivindo cun fuxido.

O Encontro comezou coa presentación de Carlos de Castro e Marina Castro por parte de José Carlos e Mariña, dous dos membros do noso club dos rapaces, para o que se documentaron moi ben, de feito a presentación de Carlos veu precedida por unha interesantísima entrevista á súa dona, profesora de Bioloxía do noso instituto. No caso de Marina, foi Begoña, a súa nora e coordinadora da Biblioteca do IES Fernando Esquío de Neda, e quen fixo posible este encontro cos membros do noso club de lectura, a que nos facilitou toda a información necesaria para a súa presentación.

Carlos achegounos á postguerra, aos fuxidos e ao Pontedeume da época a través das “aventuras” de dous rapaces de 14 anos, Eduardo Mata e Miguel Torres e dunha extraordinacia colección de magníficas fotografías. Marina deixounos impresionados coas experiencias tan fortes que viviu naqueles terribles anos, cando tan so era unha nena de sete anos.

Toda unha experiencia de momentos de lectura compartidos.

Dende O Segrel o noso agradecemento a Carlos, Marina e Begoña, por facer posible este encontro inesquecible.

Enquisa Club de lectura Pais, Nais e Profes

Carlos de Castro Álvarez

Xuntos e Máis Nada

Anna Gavalda

Galaxia (2006)

París exactamente ao pé da Torre Eiffel. Alí decorre a historia que conta "Xuntos e máis nada". A historia de catro persoas que pouco teñen en común, catro vidas perdidas que devalan no mundo ríspido da cidade, uns ninguéns. Catro sobreviventes que van aprender a compartir os medos, as esperanzas, a tenrura, a amizade, e tamén, os desencontros. Anna Gavalda escribe desde a experiencia da fraxilidade do ser humano, o equilibrio entre felicidade e desalento, que é o cerne desta novela.

Unha novela que reflexiona sobre a fraxilidade do ser humano, ese equilibrio entre a felicidade e o desalento.

Premio Novela Europea Casino de Santiago 2005

Build your own custom video playlist at embedr.com

Entrevista coa autora

Os Nenos Numerados

Xoán Farias

Xerais (1977)

Os nenos numerados recolle a conmovedora historia dun fato de rapaces internados nos anos sesenta no reformatorio coruñés de Palavea. Pés Planos, logo chamado o Iluminado, –protagonista que é da novela– rouba unhas botas na zapatería de don Manuel e encérrano no reformatorio, un edificio rodeado por un muro de cristais cravados no cemento que brillan co sol da tarde. Pés Planos coñecerá na furgoneta que o levaba desde o xulgado á Casa Grande a Juan Acost, aquel rapaz de ollos quentes e fixos que choraba por calquera cousa, pero que terá pulo dabondo para intentar saltar o muro. A fame, o frío, os celadores, a loita diaria pola supervivencia nun ambiente hostil empuxan ós rapaces a tentar fuxir, pero moi poucos se atreven e case ningún o consegue. Xabier Senín realizou a versión galega de Os nenos numerados, chamada a converterse en novela de referencia da dura adolescencia dos máis desgraciados rapazotes galegos de hai trinta anos.

A particular homenaxe dos CEIP e IES de Ferrolterra a Juan Farias

Settecento

Marcos Calveiro

Xerais (2010)

O badaleo de todos os campaniles de Venecia resoa en canles e pazos da Serenísima República unha mañá do ano de 1739 e, coma nun teatro barroco, álzase o pano deste melodrama para música no que todos os personaxes semellan agochar sentimentos e intencións tras unha branca máscara de Entroido. Baixo a atenta ollada dun alado león de mármore, Antonio Vivaldi prepara a estrea da súa nova opera, quizais a súa derradeira oportunidade de acadar o éxito de antano, mentres procura por un stradivarius perdido que moitos anos máis tarde escoitaremos nos oficios da catedral de Santiago. É, no celme harmónico deste prodixioso instrumento e nas habelenciosas mans do seu intérprete, onde fica o segredo dunha historia de culpa e redención, de amor e desexo, de loita e resignación, de fulgor e decadencia. Quizabes distintas notas para unha melodía arreo repetida na partitura das nosas vidas. Settecento é un intrigante e vertixinoso relato que confirma a Marcos Calveiro como un dos novelistas primeiros do noso tempo.

Blog do autor

Entrevista no Faro de Vigo

A Elegancia do Ourizo

Muriel Barbery

Galaxia (2008)

A elegancia do ourizo conta a historia de Renée, a porteira dun edificio do París burgués. Viúva, cativa e laida, ninguén sospeita que é máis culta ca todos os ricos finchados que moran na veciñanza. E a de Paloma, que vive na mesma casa, ten doce anos, é extraordinariamente intelixente e négase a ter como destino a vacuidade e a inepcia da existencia adulta. Cando faga trece anos, ten pensado suicidarse.

O Cine e a Música na Novela

Build your own custom video playlist at embedr.com

A literatura na novela:
Jiro Taniguchi, Matsuo Basho, Kakuzo Okakura, Kokinshu, Hikaru no Go
Honoré de Balsac, Gustave Flaubert,
Stendhal, Francoise Mauriac, John le Carré,
Leon Tolstoi, Michael Conelly, Henning Mankell,

A Pintura na novela:
Francis Bacon
Jan Vermeer
Jan Baptiste Chardin
Pieter Claesz
Willem Kalf
Osias Beert
Rafael
Rubens
Hopper

La Evolución de Calpurnia Tate

Jacqueline Kelly

Roca Editorial (2010)

Calpurnia Callie Vee é unha nena que vive nun pobo de Texas. A pesar de que a súa nai insiste en que aprenda a tocar o piano, a coser e cociñar, ela está máis interesada no que ocorre tras a porta pechada da biblioteca, ou no laboratorio do seu avó. Pouco a pouco irá gañándose a este home un tanto huraño e comezará a colaborar con el nas súas observacións do medio natural, aprenderá quen é Darwin, que son as especies e as subespecies, e tamén o idiotas que se volven os seus irmáns maiores cando se namoran.

Críticas:
El País

QuéLeer

Para saber máis:
El origen de las especies

Charles Darwing e a Teoría da Evolución

A Música da Novela

El Frío Modifica la Trayectoria de los Peces

Pierre Szalowski

Grijalbo (2009)

Algún Nadal é inesquecible. E o de 1998 en Quebec sempre será lembrado por un neno que naquel momento tiña 11 anos. Foi entonces cando os seus pais lle anunciaron que ían separarse. Nunca pensara que algo así podería terlle pasado a el e enfadouse e chorou como nunca antes. E berroulle ao ceo: "axúdame", pero el era tan pequeno, e o ceo tan grande... Sen embargo, aquela noite desatouse a peor tormenta que Quebec coñecera xamais.

Aquela tormenta marcaría a súa vida e a dos seus veciños, porque as situacións extraordinarias fan que as cousas se vexan dun xeito diferente. E na pequena comunidade sumida baixo o manto do xeo floreceron relacións inesperadas e algunhas persoas lembraron sentimentos que tiñas esquecidos.

"El frío modifica la trayectoria de los peces" e unha novela entrañable e divertida. Un lectura que reconforta, coa que o seu autor irrompe no mundo literario como un verdadeiro sopro de aire fresco e cuxa orixinalidade e inesquecibles personaxes quedarán gravados na memoria do lector durante moito tempo.

leer en el libro



Dentro del Libro

Presentación da Novela, a súa música e as súas paisaxes...

Where Children Sleep

James Mollison

Chris Boot (2009)

"Onde durmen @s nen@s" presenta as fotografías de 112 habitacións de outros tantos rapaces e rapazas que James Mollison sacou en 16 países incluidos os Estados Unidos, México, Brasil, Reino Unido, Italia, Kenia, Senegal, Xapón, China e Nepal, cada unha delas acompañada dun retrato de cada un dos protagonistas acompañados dun texto onde se fai unha pequena descrición das súas condicións de vida.

O obxectivo desta obra non é outro que o de chamar a atención dos lectores sobre as condicións de vida destes rapaces, na súa diversidade, e nas circunstancias sociais que hoxe en día afectan aos nenos e nenas do mundo.

O proxecto comezou cando o centro de investigación de Benetton lle pediu ao fotógrafo unha idea para amosar e comprometer ás persoas cos dereitos d@s nen@s e Mollison pensou na importancia que para el tivera de neno o seu dormitorio.

Un libro dirixido a lector@s de todas as idades dispoñible na rede "Where Children Sleep"

"Espero que este libro axude aos xóvenes a pensar nas desigualdades existentes entre as sociedades do mundo [...] e quizais comezar a entender de que xeito poderían actuar"

James Mollison

El Tiempo Entre Costuras

María Dueñas

TH Novela (2009)

A xoven modista Sira Quiroga abandona Madrid nos meses convulsos previos ao alzamento arrastrada polo amor desbocado a un home a quen apenas coñece. Xuntos instálanse en Tánger, unha cidade mundana, exótica e vibrante na que todo o impensable pode facerse realidade. Incluso a traizón e o abandono da persoa en quen ten posta toda a súa confianza.

O tempo entre costuras é unha aventura apaixoante na que os talleres de alta costura, o glamur dos grandes hoteis, as conspiracións políticas e as escuras misión dos servizos segredos se funden coa lealdade cara aqueles a quen queremos e co poder irrefreable do amor.

Blog sobre a novela

ENTREVISTAS Á AUTORA

El País (11/01/2010)

El Mundo (26/03/2010)

El Espectador.com (14/06/2010)

La verdad.es (20/06/2010)

A ARTE NA NOVELA

Jack Vettriano Pintor escocés autor do cadro "Valentine Rose" (2003) que aparece como portada da novela.

"Mariano Bertuchi 50 años después" Centro Virtual Cervantes

Mariano Fortuny y Madrazo "Estudio para Delphos rosa"

Historia dun vestido: Delphos de Mariano Fortuny

"Tejido plano de Fortuny": Monografía de Lucina Llorente

"Fortuny, el mago de Venecia" Exposición

A MÚSICA NA NOVELA