domingo, 19 de febreiro de 2017

Los Besos en el Pan

 
TusQuest Editores (2015)
 
Que pode chegar a ocorrerlles aos vecinos dun barrio calquera nestes tempos difíciles? Como resisten, en pleno ollo do furacán, parellas e persoas soas, país e fillos, rapaces e anciáns, os embates dunha crise que "ameazou con volvelo todo ao revés e aínda non o ten conseguido"?
 
"Los besos en el pan" conta, de xeito sutil e conmovedor, como transcorre a vida dunha familia que volta das vacacións decidida a que a súa rutina non cambia, pero tamén a dun recen divorciado ao que se escoita chorar tras dun tabique, a dunha avoa que pon a árbore de Nadal antes de tempo para animar aos seus, a dunha muller que decide reinventarse e volver ao campo para vivir das terras que alimentaron aos seus antepasados.
 
Na perruquería, no bar, nas oficinas ou no centro de saúde, moitos vecinos, protagonistas desta delicada novela coral, vivirán momentos agridoces dunha solidariedade inesperada, de indignación e de rabia, pero tamén de tenrura e tesón. E aprenderán por que os seus avós lles ensinaron, cando nenos, a bicar o pan.

Entrevistas a Almudena Grandes:
Citas
“Después, alguien nos dijo que había que olvidar, que el futuro consistía en olvidar todo lo que había ocurrido. Que para construir la democracia era imprescindible mirar hacia delante, hacer como que aquí nunca había pasado nada. Y al olvidar lo malo, los españoles olvidamos también lo bueno. No parecía importante, porque, de repente, éramos guapos, éramos modernos, estábamos de moda… ¿Para qué recordar la guerra, el hambre, centenares de miles de muertos, tanta miseria?"
"Pero los españoles, que durante muchos siglos supimos ser pobres con dignidad, nunca habíamos sabido ser dóciles."  
"No es que seamos pobres. Es que nunca hemos sido ricos [...] Así que, lo siento en el alma, cariño, pero se acabó la fiesta" (p. 162)
"Hay que ser muy valiente para pedir ayuda, ¿Sabes? Pero hay que ser todavía más valiente para aceptarla." (p. 268)