Editorial Galaxia
Premio de la Crítica 1995
Catorce historias nas que se entremesturan a partes iguais, o terror, o absurdo, a anguria, a soidade, máis tamén o poder do amor, a amizade, os valores da lealdade, da dignidade, da tan humana tenrura. E todo adubiado cunha prosa moi rica, onde cada secuencia pide outra.
Ese é o segredo agochado nestas catorce historias reunidas en O capitán Lobo Negro, polo que Xesús M. Valcárcel recibiu en 1995 o Premio da Crítica.
Ese é o segredo agochado nestas catorce historias reunidas en O capitán Lobo Negro, polo que Xesús M. Valcárcel recibiu en 1995 o Premio da Crítica.
4 comentarios:
Es un libro de 14 relatos escritos con mucha ironia,la mayoria tienen un protagonista infatil.Posee un lenguaje muy rico,implicando,por ello,al lector.Recomiendo su lectura.Un saludo.
É a primeira obra que leo deste autor e gustoume moitísimo (a pesar de ser relatos curtos). Gustoume a súa narrativa, esas marabillosas descricións, esa mestura entre ironía e realidade... Se tivera que escoller unha das catorce historias quedaríame coa primeira "Valados de Pedra"
Me gustó mucho este libro, aunque quizás me inclino más a las novelas enteras, y no a los relatos cortos.
El que más me gustó, sin lugar a dudas, "Delicto menor", es una historia de amor (bueno, no está del todo claro) apasionante.
El que menos me gustó, me pareció hasta desagradable, fue el de los tres guerrilleros y la loba.
Recomiendo leerlo.
É un libro bastante bó (aínda que solo lin un relato).O tema a tratar é moi interesante: unha mestra que vai a un pobo de montaña e que os do pobo queren que a mestra adopte o seu estilo de vida. A profesora, ó non facelo sofre acoso dos veciños e o fillo se volve rebelde, ó final non ten máis remedio que marcharse dese lugar. No viaxe de volta sofre un accidente e case morre.
Publicar un comentario