John BoyneFaktoría K (2007)
...Cremos que é importante empezar esta novela sen saber de que trata. Nembargantes, se decides embarcarte na aventura, debes saber que acompañarás a Bruno, un neno de nove anos, cando se muda coa súa familia a unha casa onda unha cerca. Hai milleiros de aramados coma ese en moitos sitios do mundo; só desexamos que nunca te atopes con ningún, e se o fas, que teñas forza para librarte del...
Esta novela do escritor irlandés John Boyne é unha fábula literaria para todos os públicos, que bebe de fontes como Charles Dickens, John Irving, Philip Roth, Anne Tyler ou Alexandre Dumas...
Trailer da Película
En "O Segrel Cinema
Esta novela do escritor irlandés John Boyne é unha fábula literaria para todos os públicos, que bebe de fontes como Charles Dickens, John Irving, Philip Roth, Anne Tyler ou Alexandre Dumas...
Trailer da Película
En "O Segrel Cinema
8 comentarios:
Este libro pareceume bo, reflexa ben todalas cusas que pasaron na época nazi.Pareceme incrible que no mundo sucederan cousas asi no mundo, aínda que agora esta sucedendo, pero a menor escala.Non entendo esas ansias de poder da xente, sen deixarlle independizarse a outros países.En fin espero que nun futuro estas cousas se melloren.
#***xano***#
Empezas pensando que é unha historia ficticia, pero a medida que che desvelan a información, vaste dando conta de que che sona. Entonces é cando che dan ganas de queimalo libro, ou algo parecido, coma tiralo na cesta da roupa sucia.
Non te podes imaxinar o que ocorrerá.
Certo é que a maioría da xente despreza a Adolf Hitler, pero, por desgraza, non nacimos a tempo para darlle unhas cantas labazadas. De todas formas, non chegaría para todos.
Este libro pareceume moi interesante sobre todo polo punto de vista do autor que elixiu un neno de dez anos alemán, que ten que vivir ao lado dun campo de concentración e o neno non pensa que están ali porque son xudeus, homosexuais, comunistas, disminuidos fisicos, psiquicos, etc
A amizade que ten con Shmuel, un neno xudeu, é unha amizade inocente que ao final, sen que ningún o queira, acaba con a vida dos dous gaseados só por querer xogar.
Un libro que habla sobre los campos de concentración, muy interesante.
Bruno, el protagonista, vivía en Alemania, con sus padres y su hermana, hasta que un día, deciden irse a un lugar, cerca de un campo de concentración. Bruno, al no saber nada, pensó que era una granja, pero cuando un dia, decidió ir a explorar... Aquello no era una granja, era algo mucho peor, era un campo de concentración.
Allí conoce a un niño: Shmuel, que era Judio.
Un dia, Bruno, quería explorar, y pasar un rato con Shmuel, pero, ocurrió algo raro, Shmuel decia que era una marcha, pero no fue nada de eso, y si quereis saber el final, pues, tendreis que leerlo.
O libro é bastante entretido e mesmo podería estar baseado nunha historia real. O malo é que era a segunda guerra mundial. O libro mostra que os propios alemáns non distinguían entre os seus e que todos os humans somos iguais e que non hai diferenzas. Hitler estaba moi equivocado e pola súa culpa morreu moita xente inocente: homes, mulleres, nenos...
O libro do neno do pixama a raias esta moi ben e gustoume moito.
Ó mellor ó principio pode resultar un pouco aburrido porque comeza falando da súa casa, da súa vida, da mudanza,... Pero deica ó final é cando comeza a pórse interesante.
Deume moita pena cando, prácticamente no final, descúbrese que morren, os dous nenos (Shmuel e Bruno) xa que pon que os fixeron desfilar, que os meteron nun cuarto, que comezou a facer calor,... entón dedúcese que os gasearon. Unha moralexa que ten este libro, segundo o meu punto de vista, é que mataron a tantos xudeos que ó final mataron por error a un alemán, xa que aínda que pensasen o contrario todos somos iguais.
O libro que acabamos de leer, se chama: O neno co pixama de raias.
Este libro trata dun neno que se chama Bruno. O seu pai era naci, e lle mandaron a vivir ao lado dun campo de concentración. Logo, se fai amigo dun xudeo.
A miña opinión é que é un pouco duro á situación para todo o mundo.
O estar lendo este libro cres que é unha bonita historia de amistade duns nenos que viven en mundos diferentes, pero cando chegas os dous ou tres últimos capítulos venche uns escalofríos pola espalda dicindoche isto non me gusta nada. Cando che quedan por ler menos de cinco páxinas danche ganas de chorar... e chorar.
É unha historia moi forte, pero sabes que isto pasou e queiras ou non sempre quedará na historia do noso planeta.
Polo demais, penso que este libro é unha obra mestra.
Publicar un comentario